Δεν είναι μόνο που καιρό δε μ’ αναγνωρίζω. μακάρι να ‘ταν μόνο αυτό. Ούτε άλλο χρόνο δε ζητώ, παρ’ τον στον χαρίζω. με ότι άλλο πήρες από ‘δω. Ξέρεις τι είναι ; ~ Είναι που έχω να σε δω, αρκετούς πια μήνες κι απόφαση του νου να μου διαγράφει μνήμες. Που ακόμα συντηρώ, ψέμα που σκοτώνει, ότι θα σαι πάντα εδώ, γιατί ξυπνάμε μόνοι; ~ Δεν είναι πόνος, η θυμός, δεν είναι το τονίζω. Δεν είναι κόμπος στο λαιμό. Δεν μετανιώνω, ούτε αυτό δε τον συνηθίζω. Να παίρνω πίσω σ’ αγαπώ. Ξέρεις τι είναι ;
